کنج دنج قفس گریه دیگه بس …
پر بکش دوباره تا اوج نفس….
تو از نسل رودی نه خواب گرداب…
زلال چشمه ای نه آب مرداب…
جای تو اینجا نیست بالای ابراست…
نه کنار ساحل دریا به دریاست…
ماهیه کوچولو رفته رسیده…
پرنده پرزده سوی سپیده…
ساده با من گفتگو کن من در من جستجو کن…
من و با دنیای تازه روبرو کن…
دنیا این جور نمیمونه بر میگرده این زمونه گل میاد بهار میاد تا کنج خونه